علم و معرفت

می اندیشم . پس هستم

علم و معرفت

می اندیشم . پس هستم

اردشیر رضایی چهارشنبه 26 فروردین‌ماه سال 1394 ساعت 12:53 ب.ظ

نظرات 3 + ارسال نظر

میرزایی. شنبه 29 فروردین‌ماه سال 1394 ساعت 12:50 ق.ظ

آنطور که هستی‌ باش ،....
صداقت مؤثرترین تیری است که به قلب هدف می‌‌نشیند ،....
هدفت را با نقشه‌های جوراجور آلوده مکن‌ ،...
خودت باش ،....
افتاده باش ،... نه‌ ذلیل ،...
شوخ باش ،... نه‌ مسخره ،....
آزاده باش ،،... نه‌ یاغی ،...
مطمئن باش ،... نه‌ ساده ،....
از خود ،... راضی باش ،.... نه‌ از خود راضی ،...
صبور باش ،... نه‌ در کمین ،....
آنوقت خواهی دید که کلید را در دست خود خواهی داشت!!
⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️

حسن شنبه 29 فروردین‌ماه سال 1394 ساعت 12:30 ب.ظ

درود بر شما
بسیار عالی

قنواتی یکشنبه 30 فروردین‌ماه سال 1394 ساعت 02:58 ق.ظ

هنوز خودت هستی. خودت ماندی! هنوز از دیدن کودکان، شادمانه می خندی. هنوز بی بهانه می خندی. هنوز هم چشم هایت گاه به گاهی، هر از گاهی بارانی می شود، دلت که ابری شد، تردید نمی کنی، بی بهانه می باری. هنوز هم که هنوز است، گاهی هم دلت می گیرد، دل تنگ می شوی. صبر کن! دل که داشته باشی باید هم بگیرد، تنگ شود!

هنوز خودت مانده ای. بزرگ شده ای، از اول اما که بزرگ نبودی. خیلی ها فکر میکنند بزرگ شده اند و فقط “فکر” می کنند و چه کوچک اند! و تو هنوز طعم کودکی هایت را می دهی و چقدر بزرگ! و چه طعمی، آخ، چه طعمی دارد کودکی! هنوز از دیدن گنجشک مرده در سنگفرش پیاده رو دلت می گیرد، می میرد! کنار سنگ فرش پیاده رو، درست همانجایی که آدم های پیاده بی خیال می روند و تو ولی چه خیالاتی داری! و راستی چه خیالاتی! بی خیال می روند و تو در خیالت، دلت می سوزد برای بچه گنجشکی که مادرش امروز مُرد! هنوز از ترساندن گربه ها دلت آی خنک می شود! و آخ چه حالی می کنی از پراندن کلاغ هایی که روی چمن نشسته اند. و چه خوب لجشان را در می آوری!

با باران دوستی، و هیچ نمی ترسی از خیس شدن در زیر باران و می فهمی اش، می شناسی باران را و صدای سمفونی عاشقانه باران را تو چه خوب می فهمی. همین جا، همین بغل. زیر باران ایستاده ای. نه، نشسته ای! درست کنار رهگذرهایی که زیر چتر ها و سایه بان ها پناه می گیرند! خدای من! پناه!!؟ اینها باران برایشان، صدای مصیبت و دلواپسی می دهد…!!

و هنوز که هنوز است، از دیدن جاپای قدم هایت روی برف، ذوق می کنی و هنوز صدای خش خش راه رفتن روی برگ های زرد و خشک، کیفورت می کند! حس زنده بودن می کنی. میدانی؟ احساس می کنم تو خیلی با خیلی ها فرق داری!! باید هم داشته باشی. تو خودت هستی. مثل هیچکس. متفاوت باش! نترس از تمسخر مترسک ها، بگذار مترسک بمانند!