چون زلف توام جانا در عین پریشانی        

    چون باد سحرگاهم در بی سر و سامانی

من خاکم و من گردم من اشکم و من دردم   

     تو مهری و تو نوری تو عشقی و تو جانی

خواهم که ترا در بر بنشانم و بنشینم       

     تا آتش جانم را بنشینی و بنشانی

ای شاهد افلاکی در مستی و در پاکی    

        من چشم ترا مانم تو اشک مرا مانی

در سینه سوزانم مستوری و مهجوری   

     در دیده بیدارم پیدایی و پنهانی

من زمزمه عودم تو زمزمه پردازی     

       من سلسله موجم تو سلسله جنبانی

از آتش سودایت دارم من و دارد دل    

        داغی که نمی بینی دردی که نمی دانی

دل با من و جان بی تو نسپاری و بسپارم  

      کام از تو و تاب از من نستانم و بستانی

ای چشم رهی سویت کو چشم رهی جویت؟    

    روی از من سر گردان شاید که نگردانی

از : زنده یاد رهی معیری