علم و معرفت

می اندیشم . پس هستم

علم و معرفت

می اندیشم . پس هستم

چند کلام نغز از بزرگان

اینک فراگرفته ام انسانهایی که فقط بخاطرخودزندگی می کننددرظاهرزنده اندامادرباطن تهی ازعشق اند.آن کس که عشق رادرخانه اش جای می دهدخداوندرابه حریم دلش راه داده است چراکه خداونداورادوست دارد وخداوندیعنی عشق (تولستوی )

*****

یادگار

پس از زندگی کردن و تولید مثل بشر می خواهد یادبودی ازخود به جای گذارد، شاید به این دلیل که او حقیقتا وجود داشته است. او یادگاری روی چوب، روی سنگ یا روی زندگیهای دیگر افراد میکند.این آرزوی عمیق در هر کسی وجوددارد. از بچه ای که کلمات رکیک در یک جایگاه عمومی می نویسد تا بودایی که تصویرش را در مغز یک نژاد نقش میکند ...

جان اشتاین بک

****

هرگز فرصتی را برای دیدن چیزی زیبا ازدست نده .زیبایی دست خط خداوند است .مانندنشانه ای مقدس درکناریک جاده .درهرصورت زیبا درهرآسمان زیبا ودرهرگل زیبا آن راگرامی دارومانند شکری که دربرابر نعمتی ازخداوندمی کنی از زیبایی شکرگذارباش.

((امرسون))

****

اردشیر رضایی چهارشنبه 2 بهمن‌ماه سال 1392 ساعت 02:51 ب.ظ

نظرات 3 + ارسال نظر

آسمان چهارشنبه 2 بهمن‌ماه سال 1392 ساعت 05:15 ب.ظ

مرا پرسی که چونی ؟ چونم ای دوست ...؟

جگر پر درد و دل پر خونم ای دوست

حدیث عاشقی بر من رها کن

تو لیلی شو که من مجنونم ای دوست

به فریادم ز تو هر روز، فریاد!

از ین فریاد روز افزونم ای دوست

شنیدم عاشقان را می نوازی

مگر من زان میان بیرونم ای دوست ؟

نگفتی گر بیفتی گیرمت دست ؟

ازین افتاده تر که اکنونم ای دوست ؟

غزلهای نظامی بر تو خوانم

نگیرد در تو هیچ افسونم ای دوست ...

نظامی

آسمان چهارشنبه 2 بهمن‌ماه سال 1392 ساعت 05:28 ب.ظ

گیله مرد میگفت : قبل از تولد و برای بدنیا اومدن ؛ خودمون رو در دریایی از آب قرار میدیم

بعد از تولد و برای زندگی، در اقیانوسی از هوا

و با مردن ، در میان خروارها خاک ...

امیدوارم این چرخه رو با آتش تکمیل نکنیم.

خدایا پناه بر تو از این دنیای پر از هوا

خدایا در این سفر پر بلا ، آب و باد و خاک را تحمل کرده ام ؛ از آتش به تو پناه می برم .

خدایا من یک مسافرم ...

ربنا آتنا فی الدنیا حسنه و فی الاخره حسنه و قنا عذاب النار
پناه بر خدای مهربونم

شهید زاده- دانشجو کسب کار یکشنبه 6 بهمن‌ماه سال 1392 ساعت 10:32 ب.ظ

یاد بگیریم که زیبایی را در داشتن چیزهای معمولی ببینیم و بدانیم که داشتن این نعمت موهبتی بزرگ است .

یاد بگیریم که به زیبایی ها فکر کنیم نه به زشتی ها.

یاد بگیریم زندگی در زمین را بعنوان کلاس درس در نظر بگیریم.

یاد بگیریم که راهی را انتخاب کنیم که ما را به آرامش درون برساند.

یاد بگیریم که تحت تاثیر فکر دیگران نباشیم و به ندای درون گوش کنیم .

یاد بگیریم که زیبایی های انسان نه با چشم ها، بلکه با قلب ها رویت می شود.

یاد بگیریم که بخشیدن و بخشایش بیشتر از گرفتن بار آور است .

یاد بگیریم که به دیگران تبسم کنیم ، زیرا موجب شادی آن ها می شویم .

یاد بگیریم که مهربانی زبانی است که لالها می توانند با آن سخن گویند، ناشنوایان آن را بشنوند و همگان آن را می فهمند.

یاد بگیریم که خوشحالی در آن چه داریم یافت نمی شود ،بلکه در خود ماست .

یاد بگیریم که نمی توانیم بر دیگران سلطه داشته باشیم ، بلکه آن ها مالکان روح خود هستند.

یاد بگیریم که از شخصی که برتر است ، متنفر نباشیم ، بلکه از نفرت بیزار باشیم.

یاد بگیریم که از موفق بودن دیگران لذت ببریم .

یاد بگیریم که مساعدت دیگران شادی می آورد ، نه سرکوب آن ها.

یاد بگیریم که در قضاوت دیگران تامل کنیم و بدانیم که هر کسی دارای صفات نیک و بد است .

یاد بگیریم که قدردانی وشکر ارزشمند می باشد.

یاد بگیریم که ارزش زندگی به لحظاتی است که وقف زدودن اشک ها و لمس قلب ها کرده ایم نه سال هایی که به اندوختن ثروت سپری شده است .

یاد بگیریم که شاد باشیم ، زیرا از نعمت های فراوانی برخوردار هستیم