این هم سروده ای از اقای شهیدزاده

لحظه های انتظار با اشک نجوا می کند
بغض های خفته ام را باز معنا می کند

بغض های خفته را امید دادم روزو شب
در میان یأس ها امید پیدا می کند

هر شب وروز همچو مجنون در پی استاد خود
آسمان عشق را غرق تمنا می کند

در سکوت لحظه ها در انتظار لحظه ام
با طنین ندبه این دل باز نجوا می کند

انتظار سخت است آری سخت لیک
گشته خرسند دل چو داند او تماشا می کند

صبر ایوبی ندارم ای خداوند کریم
خیمه های عاشقی را باز بر پا می کند

بر دل بشکسته دارد چون نظر مولای من
هر گره بسته را با یک نظر وا می کند.

ارسالی از شهیدزاده : خدمت استاد ودوستانم آسمان وتوکلی وخانم شعیبی پور