امید

 

  زندگی کتابیست پر ماجرا هرگز آن را به خاطر یک ورقش دور مینداز

اغلب یاس و نا امیدی چیزی جز دلسرد شدن ذهن ما نسبت به تحقق نیافتن رویا هایمان نیست . شاید گاهی تصور می کنیم در شرایط کنونی رویایی در سر نداریم و به همین دلیل هم مایوس و افسرده هم نمی باشیم اما وقتی به گذشته خود نگاه کنیم می بینیم که در زندگی خود نسبت به انجام برخی امور ذوق و شوق زیادی داشته ایم و بجای اینکه برای رسیدن به آنها همت کنیم  اما چون برای بدست آوردن آن برنامه ریزی و تلاشی نکرده بودیم ناخواسته آنها را نادیده گرفته ایم و در ضمیر خود آنها را دفن نموده ایم و این در واقع آغاز ناامیدی و یاس می باشد.

 بعضی افراد به خود دروغ می گویند و اینگونه به خود تلقین می کنند که آنچه اکنون دارند همان چیزی است که می خواسته اند. مانند فردی که می خواهد مدیر یک سازمان بزرگ باشد و برای خود کار کند اما در عمل فقط به یک سرپرستی ساده و کار کردن با دستمزدی ناچیز رضایت می دهد در حقیقت به نا خودآگاه خود می گوید که مدیر شدن راهی طولانی و خسته کننده است و استرس زیادی را برای بالا رفتن از پله های ترقی باید تحمل کنم پس بهتر است از خیر آن بگذرم.حتی بعضی از افراد کم کم به دروغی که به ناخود آگاه خود می گویند اعتقاد پیدا می کنند و دچار تضادی می شوند که منجر به افسردگی شدید می شود. بدیهی است تا زمانیکه رویاهای خود را زنده نکنید افسرده باقی خواهید ماند.

 راه حل ؟

یک راه حل بسیار موثر این است که گرد و خاکی که روی رویاهایتان گرفته را پاک کنید اکنون وقت خانه تکانی است رویاهای خود را از تار عنکبوتی که دور آن تنیده  پاک کنید رویایی را که همیشه در آرزوی داشتنش بودید زنده کنید. برای رسیدن به آن فعالیت کنید و قبول کنید که تا کنون به خود دروغ می گفتید که نمی توانید رویای خود را به حقیقت تبدیل نمایید.

و فقط در این صورت است که می توانید دوباره نفس بکشید و ضمیر ناخود آگاه شماست که می فهمد این زندگی ارزش زحمت کشیدن را دارد و دیگر نیازی به افسردگی و نا امیدی نیست.

شما برای درمان افسردگی خود به هیچ درمانی نیاز ندارید

به غیر از اینکه به زندگی خود معنا ببخشید

و هیچ چیز بیش از جنگیدن برای هدف نمی تواند

به زندگی معنا و مفهوم ببخشد

آنهم هدفی که بزرگترین و والاترین هدف شماست!

 م. فارک رادوان

زندگی رسم خوشایندی است.
زندگی بال و پری دارد با وسعت مرگ،
پرشی دارد اندازه عشق.
زندگی چیزی نیست ، که لب طاقچه عادت از یاد من و تو برود.
زندگی جذبه دستی است که می چیند.
زندگی نوبر انجیر سیاه ، که در دهان گس تابستان است.
زندگی ، بعد درخت است به چشم حشره.
زندگی تجربه شب پره در تاریکی است.
زندگی حس غریبی است که یک مرغ مهاجر دارد.
زندگی سوت قطاری است که در خواب پلی می پیچد.
زندگی دیدن یک باغچه از شیشه مسدود هواپیماست.
خبر رفتن موشک به فضا،
لمس تنهایی "ماه"، فکر بوییدن گل در کره ای دیگر.
زندگی شستن یک بشقاب است.
زندگی یافتن سکه دهشاهی در جوی خیابان است.
زندگی "مجذور" آینه است.
زندگی گل به "توان" ابدیت،
زندگی "ضرب" زمین در ضربان دل ما،
زندگی "هندسه" ساده و یکسان نفسهاست.

 سهراب سپهری