بر سینه سنگ ها

                                                بیاد همه عزیزان از دست داده

برسنگ هاچه نوشته اند

که سینه ها

اینسان

می سوزد از خواندن آن!

درکشاکش آه های من

همواره

کسی درپریشانی خودمی گرید!

خلقی که می رود

باچشمان منتظر

باورخواهدکرد

رازشگفت این جادو را!

اکنون بنگر

برسنگ ها

نام کسی حک می شود

اکنون بنگر!

***یارمحمداسدپور***

بایادپدرم که علیرغم گذشت سال ها جایش همیشه خالیست

آن یارکزو خانه ماجای پری بود            سرتاقدمش چون پری ازعیب بری بود

یادش بخیروروحش شاد